II tura projektu dobiega końca. Naszym hasłem przewodnim było: pomagać, ale nie wyręczać. Jesteśmy bardzo zadowoleni, gdyż Uczestnicy Projektu usamodzielniają się. W naturalnych warunkach otoczenia, a nie w instytucji, jaką jest przykładowo schronisko, łatwiej powrócić do normalnego życia.
Nasz zespół spotykał się z mieszkańcami kilka razy w tygodniu, czasami bywało tak, że czuli się oni nadto kontrolowani, ale to właśnie podczas spotkań omawiane i ustalane były kolejne cele oraz sposoby ich realizacji. Daje to możliwość monitorowania przebiegu i efektów uprzednio podjętych zadań.
Aktualnie z prowadzonych przez nas rozmów wynika, iż każdy z Uczestnik/czka ma plan na siebie: na swój rozwój, na swój dach nad głową, na swoją przyszłość. Każdy z nich, by to osiągnąć włożył dużo pracy
i chęci.
